Australië part 2 Journey to Alice Springs

Hi Mates!

Na ons avontuur in Kakadu (de foto's hiervan zijn eindelijk geplaatst bij het vorige bericht, dus eerst daar nog ff kijken voordat je aan dit weer veel te lange bericht begint) hadden we een dag om weer ff bij te tanken, voor we weer aan ons volgend avontuur begonnen. Op zondag reisden we namelijk met een tour van 3 1/2 dag van Darwin naar Alice Springs.
Op zondagochtend om 7.30 (jee iets later dan de vorige keer) werden we opgehaald, om met een groep van 21 mensen en een gids via een aantal interessante plaatsen naar Alice Springs te reizen. Natuurlijk waren we deze keer iets beter voorbereidt en hadden we allebei een vette cowboyhoed, een vliegenet voor over je hoofd (ja voor de vliegen, want die heb je hier heel veel en probeer maar eens je broodje op te eten terwijl de vliegen in je oren, ogen, neus en mond proberen te kruipen) en een dosis zelfvertrouwen en conditie aangeschaft. Helemaal voorbereidt op het volgend survivalavontuur stapten we dus die morgen de bus in. Onze nieuwe familie zag er al meteen iets anders uit... Dit gaf enigzins wat vertrouwen aangezien we deze keer niet meteen opvielen door ons touristisch uiterlijk zeg maar!
De eerste dag bracht ons naar Litchfield. Ook een bekend nationaal park van Australië, alleen dan iets kleiner dan Kakadu. Na een veld met termietenheuvels bekeken te hebben, zouden we gaan zwemmen. Aangekomen op de plaats maakten we ons klaar voor weer een helse tocht over rotsige wandelpaden met de brandende hitte van zon op onze schouders. We liepen een paar meter over een pad in de schaduw toen...... we de waterval met 'waterhole' al zagen liggen! Wouw, we wisten niet wat ons overkwam, een paar meter lopen en we konden al een duik nemen. Het was dus meteen duidelijk dat dit toch een ander soort trip was dan we de vorige keer mee hadden gemaakt. Na wat leuke foto's gemaakt te hebben vervolgende we onze reis om vervolgens weer ergens een duik te nemen. Hetzelfde tafereel herhaalde zich en binnen no time lagen Lon en Lon weer te dobberen! Al snel waren we het er over eens dat zo'n soort tour toch ook wel wat had. We hadden nu tenminste de tijd om eens echt goed om ons heen te kijken en er ook echt van te genieten (niet dat we dat de vorige keer niet konden, maar onze aandacht ging soms meer naar onze voeten uit om iedereen bij te kunnen houden). Tot slot gingen nog naar een laatste waterval met waterhole, omdat we die dag natuurlijk nog niet genoeg gezwommen hadden. Moe (alleen maar van het zwemmen, andere inspannend dingen, behalve veel lol en foto's maken zaten er niet bij), maar voldaan gingen we naar de camping waar we zouden overnachten. En nogmaals wisten we niet wat we zagen! Er was een klein zwembad en douches aanwezig (de luxe van douchen hadden we op onze vorige trip namelijk niet)! En om het helemaal compleet te maken, kregen we matjes die dikker waren dan 1 cm, zodat kan slapen zonder steeds de harde vloer onder je kont te voelen terwijl je ligt (we klagen nog steeds nie hoor over onze vorige trip!). 's Avonds hebben we gezellig met heel de groep gegeten bij de bar die bij de kampplaats lag. Er was ook een hele aardige meneer (een aussie, die daar ook campeerde) die met ons een babbeltje maakte en ons verheugde met het een en ander over de gevaarlijkste dieren van Australië. Aangezien wij altijd de laatsten zijn die gaan slapen waren we nog maar met een groepje van 5 over en Lon vondt het zo leuk de aardige meneer het hemd van zijn lijf te vragen over deze dieren. De meneer had ook nog een paar van zijn vriendjes meegenomen die we natuurlijk graag even bij ons pakte. Van al de verhalen werden we natuurlijk niet echt bang, wel vroegen we ons af wat de gemiddelde leeftijd is van hoe oud de mensen hier in Australië worden. Lon vulde het antwoord eigelijk al in voor de meneer; de mensen hier worden vast wel oud, de gevaarlijke dieren gaan meestal toch wel voor de toeristen, die smaken lekkerder! (O, shit dit wordt weer een veel te lang bericht, snorry, maar nog een opmerking over deze avond en dan gaan we verder naar de rest van de dagen!) Toen we uiteindelijk (helemaal niet bang) toch maar gingen slapen, kwam er net een groepsgenote naar ons toe om te vertellen dat er een megaspin in haar tent zat (zie foto). Leuk zo'n vriendje in je tent!
Oke mensen, dag 2 begon weer vroeg (5.45),
maar we hadden meteen wel een prachtig uitzicht van de opkomende zon, door het gaas van onze tent heen. Dag 2 bestond uit een bezoek aan Katherine Gorge. Hier hebben we een boottocht over de rivier door de Gorge gedaan (eigelijk zouden we hier gaan kajakken, best sportief, maar helaas was er een zoutwater krokOdil gezien, waardoor kajakken niet meer zo'n goed idee was). 's Middags zijn we voor de verandering nog maar eens een duik gaan nemen (en een watergevecht gehouden: Lon met 5 jongens in gevecht en gewonnen!) in een hotspring die in de buurt van onze volgende camping was.
's Avonds hadden we een barbeque. Omdat het trouwens al heel de trip vechten voor je eten was (meestal was er net genoeg) duurde de barbeque 2 min, maar daarna kon het drinken beginnen. Een jongen uit Oosterijk had home-made schnapps (geen idee hoe je dat schrijft) a 50% meegenomen die we met z'n allen soldaat maakten, terwijl de gids op zijn gitaar speelde en iedereen meezong. Errug gezellie! Zo gezellie dat we op een gegeven moment werden weggestuurd, omdat een stelletje bejaarden van een andere tour graag wilde slapen. De gids, Barney (die toen al een beetje teut was van de schnapps en in eerste instantie not f*cking sorry was!) nam ons en een paar andere (leuke) mensen uit de groep mee naar een bar aan de weg, vlak bij de campingplaats, om daar ons feest voort te zetten. Helaas was de bar al gesloten. Terwijl we teleurgesteld voor de bar hingen, kwam iemand van de groep ons melden dat Barney inmiddels een 'argument' had met een paar Aboriginals. Toen we Barney te hulp wilden schieten (lees: sensatie wilde zien), had hij inmiddels (nog steeds onder invloed van de Schnapps)al vrede gesloten. Gelukkig bleek dat deze aboriginals ook wel van een feestje (lees: bier en muziek) hielden, waardoor we samen maar een feestje (lees: bier en iemand die op de gitaar speelt) gingen bouwen. Leuk dat Barney ons de volgende dag vertelde dat dit eigenlijk f*cking gevaarlijk was als je met de verkeerde Aboriginals te maken hebt en dat hij dit in nuchtere toestand ook nooit had gedaan met z'n groep. Gelukkig hadden wij die avond te maken met een paar coole gasten, die ook maar al te graag op de foto wilde! Al met al een te gekke avond dus (lees: te gek, omdat Barney eigelijk het zatste van allemaal was en ons de volgende dag veilig 700 km verder moest brengen)!
De derde dag was een bietje saai aangezien we zowat heel de dag in de bus moesten zitten (wat wel nog spannend was; Barney trapte een paar keer flink op de rem, niet omdat, wat wij dus dachten, we een ongeluk kregen, omdat Barney door z'n kater achter het stuur in slaap was gevallen, maar ons nog wat speciale beesten langs de kant van de weg te laten zien). Het was wel een gedenkwaardige avond aangezien we eerst een mooie zonsondergang hebben bekeken op een paar aparte stenen in de middle of nowhere, genoemd 'Devils Marbels' en dit vervolgens de eerste avond was dat we als een van de eerste naar bed gingen.
Op de laatste dag kwamen we rond 12 uur aan in Alice Springs. s' Avonds hadden we nog met een paar mensen uit de groep en Barney, de gids afgesproken in een pub in Alice Springs om samen nog wat te eten en te drinken. Vooral te drinken, twas weer errug gezellie...

Tot slot hebben we nog een pool geopend voor de thuisblijvers. Dit omdat Khalil ons inmiddels heeft laten weten dat hij niet zoveel voelde voor het tuinhuisje, zelfs niet als hij met de hond mocht spelen, en Lonneke nog steeds op zoek is naar haar prins op het witte paard. Er zijn inmiddels enkele geinterresseerden en om te voorkomen dat Lon iemand mee naar huis brengt die bij ouders of vrienden niet in de smaak valt, kunnen jullie vanaf nu gaan stemmen. De opdracht is: welke jongen past het beste bij Lon? We hebben ze voor het gemak even jongen A, B, C en D genoemd en ze staan op de laatste 4 foto's. Uiteraard moet de keuze voor de betreffende jongen goed onderbouwd worden. Voor degene die de beste, leukste en grappigste reden geeft, waarom Lon helemaal voor deze man moet gaan, zullen wij een leuk presentje uit Australië meenemen... We wachten vol spanning op jullie reacties!

Heel veel liefs Lonneke en Marlon