Australië part 3 Finding Nemo

Hé daar vrienden in het koude Nederland,

Nog steeds ingesneeuwd? Het is moeilijk om ons te verplaatsen in alle sneeuw'pret'verhalen die ons bereiken, terwijl wij hier in onze bikini achter de computer tegen elkaar zitten te klagen dat het eigenlijk veel te warm is vandaag. Jullie hebben eenstemmig gekozen voor onze tropische verrassing jongen D, maar aangezien deze er inmiddels vandoor is gegaan met zijn andere 3 vrouwen zijn we bang dat dit niets meer zal worden. We hebben ook nog geen tijd gehad om te vergaderen over de beste reactie, want behalve geld komen we hier ook tijd te kort! Waarom hebben we het ooit in ons hoofd gehaald om maar 3 maanden te gaan (alhoewel misschien vanwege het dan nog groter wordende geldprobleem), want dit is duidelijk veel te kort om alles te kunnen zien. Ons programma is druk, druk, druk en we moeten al weer diep in ons geheugen graven om te bedenken wat 1,5 week geleden aan het doen waren.

's avonds nadat we het vorige bericht geplaatst hadden werden we uitgenodigd door onze duitse vrienden (zo mag je ze na een week wel noemen) Stefan en Stefan voor een bbq. Op het menu stond enkel kangoeroe, maar 'it was the best f*cking Kangeroo we ever tastet!' (zodat ze het zelf ook kunnen lezen). We konden het niet te laat maken, want de volgende dag gingen we onze volgende trip maken richting Ayers Rock. Om 4.00u ging de wekker, ahhhh dat is al geen menselijke tijd, en meteen daarna kregen we (of vooral Lonneke) ons eerste grote vakantiedrama te verwerken. Lonneke's portemonnee was nog aanwezig, maar leeg. De 200 dollar (+/- 160 euro) die er de dag daarvoor nog inzaten waren weggehaald door iemand die waarschijnlijk een nog groter geldprobleem had dan wij. Dus een 'tikkeltje' chaggie gingen wij in de bus zitten. Maar gelukkig nadat Lonneke haar leed tijdens het voorstelrondje met de hele bus had kunnen delen en zij ook nog eens 5 dollarcent op de parkeerplaats had gevonden was de grootste onweerswolk weer voorbij getrokken. We genoten die dag nog volop van de wandeling door de Kings Canyon en de zonsondergang die de Ayers Rock 's avonds mooi rood kleurde. En omdat je de zonsopgang uiteraard ook niet mag missen als je er dan toch bent, ging de volgende dag de wekker weer om 3.30u, arrggg... In de morgen maakten we een wandeling rond de Ayers Rock (beklimmen ging helaas op dat moment niet) en hebben de Olgas bezocht, die ook zeker de moeite waard waren! In de middag werden we afgezet op het vliegveld vanwaar we naar Cairns vlogen. Het hele computer/mobieletelefoonnetwerk in Ayers Rock en omstreken lag plat en het duurde maar liefst 2 uur om in te checken, omdat onze boarding passen met pen geschreven moesten worden en de plaatsen in het vliegtuig met een plattegrond en fluorstift opnieuw ingedeeld moesten worden. Maar goed een uur later dan gepland gingen we dan. Lonneke werd al een beetje zenuwachtig bij het zien van het formaat vliegtuig (echt heel klein) en dat bleek achteraf ook wel terecht. Deze vlucht verliep lang niet zo vloeiend als de voorgaanden en Marlon moest dan ook stevig Lonneke's hand vasthouden en af en toe een beetje lachen en doen alsof het heel grappig was, terwijl ze dat op dat moment zelf ook al lang niet meer vond. De stewardess die dit ook al had opgemerkt bood ons een stevige borrel aan in de vorm van een Bacardi cola die we dankbaar aannamen. En gelukkig landden we 2,5 uur later veilig in Cairns.

Na een dagje lekker te hebben uitgerust aan het zwembad, was het tijd voor meer avontuur. Een hele dag raften op de Tully River! Wat kunnen we er over vertellen... 't was gewoon f*cking great! Hoewel Lonneke het in het begin niet zo goed kon vinden met de stoere australische instructeur, die ons toch wel vriendelijk complimenteerde met onze 'nice ass', kwam het later in de dag toch nog wel goed. Vooral toen hij uit de boot werd getrokken door een andere instructeur hihi, net goed!

Twee dagen later stond de volgende trip op het programma (ja het houdt niet op en jullie vragen je nu zeker af waar al dat geld blijft), dit keer naar Cape Tribulation. Een fantastisch mooie plaats, de enige plaats op de wereld waar regenwoud en strand aan elkaar grenzen en wij hadden 3 dagen de tijd om onszelf hier te vermaken. We sliepen 2 nachten een boerderij bij de sympathieke Jan (=een vrouw) en dat was heerlijk rustig, midden in the bush bush. De wilde dieren konden zo naar binnen wandelen, maar gelukkig hebben ze dat niet gedaan. Omdat Jan ons op het hart drukte dat het Reef hier veel mooier intact was dan bij Cairns (we hadden daar inmiddels al een snorkel/duik-trip geboekt voor 3 dagen later) gingen we de volgende dag mee op de zeilboot om te snorkelen. We konden er maar niet over uit hoe blauw water eigenlijk kan zijn en we waren nog niet vertrokken of een (reuze)zeeschildpad was al aan de oppervlakte verschenen. Onze dag kon al niet meer beter worden, maar dat werd hij wel toen we snorkelend saampjes het Reef gingen verkennen. Alle kleuren koraal en vissen kwamen voorbij. Je zou er bijna iemand van verdenken daar met een verfkwast aan de gang te zijn gegaan, maar het was allemaal echt! De laatste dag tijdens de terugweg mochten we nog mee met een cruise op de Daintree River, maar de krokodillen daar waren voor ons al veel te saai in vergelijking met wat we gewend waren in Kakadu Park. De frisse duik in de rivier de Mossman Gorge (iets te fris voor Marlon die ging er maar tot de helft in) was wel erg aangenaam.

Op zondag (de volgende dag) gingen we duiken en snorkelen bij Green Island in Cairns. We zaten netjes op tijd klaar om kwart voor 8, maar toen het inmiddels kwart over 8 was en de bus nog steeds niet verschenen was begonnen we ons wel een beetje zorgen te maken. Toen kwam de man van het hostel vertellen dat hij de organisatie waarmee wij gingen aan de telefoon had en dat ze op ons stonden te wachten. Wij hadden dus eigenlijk uit eigen beweging naar de hoek van de straat moeten lopen. Oeps... Er werd gauw een taxi geregeld en in de haven aangekomen stond de vriendelijke instructeur ons met een klein motorbootje op te wachten om de andere boot die al weg was in te halen. No worries mate, vertrouwde hij ons toe. Eenmaal bij de boot aangekomen, namen we een groot applaus in ontvangst en de opmerking van een oude man die hard riep: It certainly was a late night yesterday girls! Marlon kon het dan ook niet helpen om zwaar geirriteerd en in haar beste Engels hem haarfijn uit te leggen dat dit allemaal niet onze schuld was en dat wij niet goed waren geinformeerd door het hostel. Ja sorry maar de ochtend is nou eenmaal niet ons sterkste moment van de dag... Hoewel de instructeur die dag erg zijn best deed was Lon echt niet te porren voor en duik en moest Marlon uiteindelijk alleen gaan. Achteraf was Lon blij dat ze niet mee was gegaan, want toen zij alleen achterbleef op de boot (de rest van de mensen zat op Green Island) om te wachten op Marlon verscheen er 'Black Reef Schark' rond de boot. Lon twijfelde geen minuut, trok snel haar flippers aan en kon nog even lekker ongestoord snorkelen met haar nieuwe vriendje. Een super ervaring. Gelukkig kon Marlon ook nog een glimp opvangen van het haaitje bij haar terugkomst, zodat het niet al te zielig was dat zij dit had gemist, omdat ze zo nodig moest gaan duiken (wat ook super leuk was!!). En ja ja we hebben Nemo gezien, in het wild!

Nu hebben we de afgelopen 2 dagen (incl. vandaag) uitgeroepen tot relaxdagen en morgen om 7.00u zullen we de bus pakken die ons in etappes naar Sydney zal gaan brengen, met als volgende bestemming Townsville en Magnetic Island.

Inmiddels hebben we ook besloten dat we geen moeite meer zullen doen om de berichten kort en bondig te houden. Dit is tenslotte een dagboek en aangezien we gewoon teveel meemaken kunnen we niet anders dan jullie 'vervelen' met lange verhalen. We raken al aardig gewend aan het spannende, avontuurlijke Australië en kijken nergens meer van op. De grootste schok tot nu toe kregen we gistermiddag te verwerken, toen Lonneke in de plaatselijke supermarkt een weegschaal uit het schap haalde en wij hier stiekem in een hoekje op gingen staan... Aaahhhhh allebei minstens 3 kilo erbij. Nog even en we moeten weer op pad voor een nieuwe garderobe en hoe moeten we dat dan weer betalen... Het leven van een backpacker valt zeker niet mee!! ;-)

Liefs Lonneke en Marlon

P.s. Misschien overbodig om te zeggen maar wel belangrijk! Wij genieten nog steeds elke dag van jullie leuke reacties! Keep up the good work!